ആധുനിക ക്രിസ്ത്യാനികളെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം, ക്രിസ്തുവിൻ്റെ ശിഷ്യനായിരിക്കുക എന്നത് ടിപിഎം പോലുള്ള സ്രാവുകൾ വായിൽ ഉമിനീരുമായി പതിയിരിക്കുന്ന ഒരു സഭാ സംഘടനയിൽ ചേരുന്നത് പോലെ ലളിതമാണ്. അങ്ങനെ ബാബിലോണിലെ വലിയ വേശ്യയുടെ ശക്തി കൂട്ടുകയാണെന്ന് ജനങ്ങൾ മനസ്സിലാക്കുന്നില്ല. എന്നാൽ, ഈ അന്ത്യ നാളുകളിൽ, യഥാർത്ഥ ക്രിസ്ത്യാനികൾ ഒരു ശേഷിപ്പ് മാത്രമാകുന്നു. ക്രിസ്തുവിൻ്റെ പ്രവർത്തനത്തിന് സംഭാവന നൽകിയ മഹാനായ വിശുദ്ധന്മാരുടെ ജീവിതവും മരണവും ഇന്ത്യൻ വംശജരായ ജനങ്ങൾ മറക്കരുത്.
ടിപിഎം മതഭ്രാന്തന്മാർ സഭ പിതാക്കന്മാരെ ക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ, അവർ യാന്ത്രിക മായി പാസ്റ്റർ പോൾ രാമൻകുട്ടിയെ ക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുകയും ആൽവിൻ്റെ പേരിനൊപ്പം വരുന്ന ചിന്തകളെ അടിച്ചമർത്താൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. അത് സാധ്യമായിരുന്നു വെങ്കിൽ, ടിപിഎമ്മിൻ്റെ വളച്ചൊടിച്ച ചരിത്രപുസ്തകങ്ങൾ യേശുവിനെ പാസ്റ്റർ പോളിൻ്റെ ആദ്യ ജാതനാക്കുമായിരുന്നു. ടിപിഎമ്മിൻ്റെ അത്തരം ഏകപക്ഷീയമായ ചരിത്രപുസ്തക ങ്ങൾ സമയം പാഴാക്കൽ മാത്രമാണ്. ബാബിലോണിയൻ സഭാ സമ്പ്രദായത്തിൽ മറക്കാൻ കഴിയുന്ന വിശ്വാസ വീരന്മാരെക്കുറിച്ച് ഞങ്ങളുടെ വായനക്കാരെ ഓർമ്മപ്പെടുത്തേ ണ്ടത് ആവശ്യമാണെന്ന് ഞങ്ങൾ കരുതുന്നു.
എബ്രായർ 13:7, “നിങ്ങളോടു ദൈവവചനം പ്രസംഗിച്ചു നിങ്ങളെ നടത്തിയവരെ ഓർത്തു കൊൾവിൻ; അവരുടെ ജീവാവസാനം ഓർത്ത്‌ അവരുടെ വിശ്വാസം അനുകരിപ്പിൻ.”
പ്രഭാഷണങ്ങളേക്കാൾ, അത്തരം ദൈവജനങ്ങളുടെ ജീവിതം നമ്മോട് സംസാരിക്കു കയും നമ്മുടെ വിശ്വാസ ജീവിതത്തിൽ നമ്മെ നിലനിർത്തുകയും ചെയ്യുന്നു.
ഭൂമിയുടെ ഉപ്പിലേക്കും ഈ ലോകത്തിൻ്റെ വെളിച്ചത്തിലേക്കും നമ്മെ വിളിച്ചിരിക്കുന്നു. (മത്തായി 5:13-16)
നിങ്ങൾ ഭൂമിയുടെ ഉപ്പാകുന്നു; ഉപ്പ് കാരമില്ലാതെപോയാൽ അതിന് എന്തൊന്നുകൊണ്ട് രസം വരുത്താം? പുറത്തു കളഞ്ഞിട്ട് മനുഷ്യർ ചവിട്ടുവാൻ അല്ലാതെ മറ്റൊന്നിന്നും പിന്നെ കൊള്ളുന്നതല്ല. നിങ്ങൾ ലോകത്തിൻ്റെ വെളിച്ചം ആകുന്നു; മലമേൽ ഇരി ക്കുന്ന പട്ടണം മറഞ്ഞിരിപ്പാൻ പാടില്ല. വിളക്ക് കത്തിച്ചു പറയിൻകീഴല്ല തണ്ടിന്മേലത്രെ വെക്കുന്നത്; അപ്പോൾ അത് വീട്ടിലുള്ള എല്ലാവർക്കും പ്രകാശിക്കുന്നു. അങ്ങനെ തന്നേ മനുഷ്യർ നിങ്ങളുടെ നല്ല പ്രവൃത്തികളെ കണ്ട്, സ്വർഗ്ഗസ്ഥനായ നിങ്ങളുടെ പിതാവിനെ മഹത്വപ്പെടുത്തേണ്ടതിന് നിങ്ങളുടെ വെളിച്ചം അവരുടെ മുമ്പിൽ പ്രകാശിക്കട്ടെ.
ടിപിഎം വിശുദ്ധന്മാരുടെ ജീവിതം
ടിപിഎമ്മിൻ്റെ കരുത്തന്മാരുടെ ജീവിത സ്വാധീനം ചിന്തിക്കുക. അവർ ചുറ്റുമുള്ള സമൂ ഹത്തെ എങ്ങനെ സ്വാധീനിച്ചുവെന്നും അത് ഇപ്പോഴും എങ്ങനെ സ്വാധീനിക്കുന്നു വെന്നും ഓർക്കുക.
- അവർക്ക് ചുറ്റും ഒരു കൾട്ട് ആരാധനാ സമ്പ്രദായം ഉണ്ടാക്കുകയും ക്രിസ്തുവിൻ്റെ നാമ ത്തിൽ ആളുകളെ കീഴടക്കുകയും ചെയ്തു. വെളിപ്പാട് 6:2 ലെ വെള്ള കുതിരയുടെ മേൽ ഇരിക്കുന്നവനെ ഓർക്കുന്നുണ്ടോ?
- അവർ ആളുകളെ കീഴ്പ്പെടുത്തി തെറ്റായ ഉപദേശങ്ങളാൽ അന്ധരാക്കി അവരുടെ മേൽ ഭാരമേറിയ നുകം വെച്ചു.
- അവരുടെ ഉപജീവനത്തിനായി പ്രവർത്തിക്കുന്നതിനുപകരം, അവർ നിരന്തരമായ വരുമാനം ഉറപ്പാക്കുന്ന ഒരു നികുതി സമ്പ്രദായം (ദശാംശം) നിർമ്മിച്ചിരിക്കുന്നു, അവർക്ക് ആർക്കും കണക്ക് കൊടുക്കാതെ ജീവിക്കാൻ കഴിയും.
- അവർ സ്ഥാപിച്ച അനാഥാലയങ്ങൾ, വൃദ്ധസദനങ്ങൾ, ആശുപത്രികൾ, സ്കൂളുകൾ, കോളേജുകൾ എന്നിവയുടെ എണ്ണം കണക്കാക്കുന്നത് ഞങ്ങൾക്ക് അവർ വളരെ എളുപ്പമാക്കി തന്നു. അതിന് അവർ ആര്യഭട്ടയുടെ സേവനം കൈക്കൊണ്ടു.
- ഓരോ വർഷവും അവർ വിശ്വാസ ഭവനങ്ങൾ എന്ന് വിളിക്കുന്ന പുതിയ കൾട്ട് ഭവനങ്ങൾ നിർമ്മിക്കുകയും പൊളിക്കുകയും പുനർനിർമിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു, അവർ താമസിക്കുന്ന ഓരോ നഗരത്തിലും ഏക്കറു കണക്കിന് വസ്തുവകകൾ വാങ്ങുന്നു.
- അവർ സർക്കാരിന് തെറ്റായ അംഗീകാരപത്രങ്ങൾ (TESTIMONIALS) നൽകുകയും അവർക്ക് യോഗ്യതയില്ലാത്ത ആനുകൂല്യങ്ങൾ നേടുകയും ചെയ്യുന്നു.
- അവർ തങ്ങളുടെ കൾട്ടിൻ്റെ പേരിൽ ദൈവത്തിൻ്റെ ആദ്യ സ്ഥാപനത്തെ (കുടുംബം) തകർക്കുന്നു.
- ഇന്നുവരെ, അവർ മാറിയിട്ടില്ല. അവർ കൂടുതൽ മോശമായ നിയമങ്ങൾ ചേർ‌ക്കു കയും ഒരു അടച്ച സമൂഹമായി തുടരുകയും ചെയ്യുന്നു.
- പുരോഹിതന്മാരുടെ എല്ലാ അധാർമിക പ്രവർത്തനങ്ങളെയും അവർ മൂടിവയ്ക്കു കയും അവരുടെ പ്രവർത്തനങ്ങളിൽ ലോകം അന്ധരാണെന്ന് അവർ അനുമാനി ക്കുകയും ചെയ്യുന്നു.
ടിപിഎം വിശുദ്ധന്മാരെ ഭൂമിയുടെ ഉപ്പ് എന്നും ഈ ലോകത്തിൻ്റെ വെളിച്ചം എന്നും വിളിക്കാമെന്ന് നിങ്ങൾ കരുതുന്നുണ്ടോ?
ടിപിഎം വെള്ള ധാരികളുടെ ജീവിതം പണ്ഡിത രമാബായിയുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുക.
പണ്ഡിത രമാബായിയുടെ ജീവിതം
സ്കൂളിലെ നിങ്ങളുടെ ചരിത്ര പാഠങ്ങളുടെ പഠനത്തെക്കുറിച്ച് നിങ്ങൾ ഗൗരവമുള്ളവ രായിരുന്നുവെങ്കിൽ, പണ്ഡിത രമാബായിയെ (1858-1922) കുറിച്ചുള്ള കുറച്ച് ഖണ്ഡികകൾ നിങ്ങൾക്ക് നഷ്ടമാകുമായിരുന്നില്ല. ഇന്ത്യൻ ചരിത്ര പുസ്തകങ്ങൾ അവളെ പരിഷ്കരണ പ്രസ്ഥാനവും സ്വാതന്ത്ര്യസമരവുമായി ബന്ധപ്പെടുത്തുന്നു. അവൾ യഥാർത്ഥത്തിൽ ആരാണെന്ന് ജനങ്ങൾക്ക് കുറച്ചു മാത്രം അറിയാം. അനന്ത് ശാസ്ത്രി ഡോംഗ്രെയുടെയും ലക്ഷ്മിബായി ഡോംഗ്രെയുടെയും ഇളയമകൾ ഒരു ഇന്ത്യൻ സാമൂഹിക പരിഷ്കർത്താവ്, ഒരു സാമൂഹ്യ പ്രവര്‍ത്തക, ഹിന്ദു പാരമ്പര്യങ്ങളും ആചാരങ്ങളും അടിമകളാക്കുന്നതിൽ നിന്ന് സ്ത്രീകളെ മോചിപ്പിക്കുകയെന്ന വെല്ലുവിളിയെ നേരിട്ട ഒരു എഴുത്തുകാരി എന്നി നിലകളിൽ പ്രവർത്തിച്ചവൾ മാത്രമായിരുന്നില്ല കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിനും വേദ വചനങ്ങൾക്കും വലിയ പ്രാധാന്യം നൽകിയ തീവ്രമായ പ്രാർത്ഥനയുടെ ഒരു സ്ത്രീയുമാ യിരുന്നു. സംസ്കൃത പണ്ഡിതയെന്ന നിലയിൽ വലിയ പ്രശസ്തി നേടിയ അവർ കൊൽ ക്കത്ത സർവകലാശാല പരിശോധിച്ചതിന് ശേഷം പണ്ഡിത, സരസ്വതി എന്നീ പദവികൾ നൽകിയ ആദ്യ വനിതയാണ്.
ചിറ്റ്പവൻ ബ്രാഹ്മണ സമുദായത്തിൽ പെട്ടതും ജാതിയും മറ്റ് മതനിയമങ്ങളും കർശന മായി പാലിച്ചതുമായ യാഥാസ്ഥിതിക ഹിന്ദുവായിരുന്നു റമാബായിയുടെ പിതാവ്. എന്നിട്ടും വേദങ്ങൾ ഒഴികെയുള്ള സംസ്കൃത ഭാഷയും വിശുദ്ധ സാഹിത്യവും എങ്ങനെ വായിക്കാമെന്നും എഴുതാമെന്നും ഭാര്യയെ പഠിപ്പിക്കുന്നത് ശരിയാണെന്ന് അദ്ദേഹം കരുതി. ജനങ്ങൾ പറയുന്നത് അദ്ദേഹം കാര്യമായി ശ്രദ്ധിച്ചില്ല, ശരിയെന്ന് തോന്നിയത് ചെയ്തു. ഭാര്യയെയും മക്കളെയും മറ്റുള്ളവരെയും പഠിപ്പിക്കുകയും പരിശീലിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു.
രമാബായിക്ക് ആറുമാസം പ്രായമുള്ളപ്പോൾ, അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾ വീട് വിട്ട് ഒരു തീർത്ഥാടകരുടെ ജീവിതം നയിച്ചു. കുട്ടികൾ പുറം ലോകവുമായി സമ്പർക്കം പുലർ ത്തുന്നത് അവളുടെ മാതാപിതാക്കൾക്ക് ഇഷ്ടമായിരുന്നില്ല. സംസ്‌കൃതമല്ലാതെ മറ്റേതെ ങ്കിലും ഭാഷ പഠിക്കുന്ന കാര്യം ചിന്തിക്കാൻ പോലും വയ്യാത്തതായിരുന്നു. പാപത്തിൽ നിന്ന് മോചനം നേടുന്നതിനും മോക്ഷം പ്രാപിക്കാനുള്ള യോഗ്യത നേടുന്നതിനും അവർ എല്ലായ്പ്പോഴും ഒരു തീർത്ഥാടന സ്ഥലത്ത് നിന്ന് മറ്റൊന്നിലേക്ക് യാത്ര ചെയ്യുകയായി രുന്നു, പുണ്യനദിയിലോ ടാങ്കിലോ കുളിക്കുക, ക്ഷേത്രങ്ങൾ സന്ദർശിക്കുക, ദേവന്മാരു ടെയും ദേവതകളുടെയും പ്രതിമകൾ ആരാധിക്കുക, പുരാണങ്ങൾ വായിക്കുക എന്നിവ ചെയ്യുമായിരുന്നു.
1870 കളിലെ ഇന്ത്യൻ ക്ഷാമം വരെ ഇത്തരത്തിലുള്ള അവരുടെ ജീവിതം തുടർന്നു. അവ ർക്ക് കഴിക്കാൻ ഭക്ഷണമില്ലായിരുന്നു. അവർക്ക് ഭക്ഷണം വാങ്ങേണ്ടതിന് ഉണ്ടായിരുന്ന തെല്ലാം വിൽക്കേണ്ടിവന്നു. യാചിക്കാനോ ഏതെങ്കിലും മോശം ജോലി ചെയ്യാനോ അവരുടെ അഭിമാനം അനുവദിച്ചില്ല (ദുരഭിമാനം). അതിനാൽ സത്യസന്ധമായ ജീവിതം നയിക്കുന്നതിനുള്ള പ്രായോഗിക മാർഗത്തെക്കുറിച്ച് അവർ അജ്ഞരായിരുന്നു. ബാക്കി ദരിദ്രരെപ്പോലെ അവർ കഷ്ടപ്പെട്ടു. പട്ടിണി അല്ലാതെ മറ്റൊന്നും അവരുടെ മുമ്പിലുണ്ടാ യിരുന്നില്ല. രമാബായിയുടെ അച്ഛൻ, അമ്മ, സഹോദരി എന്നിവരെല്ലാം ഏതാനും മാസ ങ്ങൾക്കുള്ളിൽ പട്ടിണി മൂലം മരിച്ചു. രമയും സഹോദരൻ ശ്രീനിവാസും മാത്രമാണ് രക്ഷപ്പെട്ടത്. അവർ അലഞ്ഞുതിരിഞ്ഞു, അപ്പോഴും പുണ്യസ്ഥലങ്ങൾ സന്ദർശിക്കു കയും, നദികളിൽ കുളിക്കുകയും, അവരുടെ ആഗ്രഹങ്ങൾ നിറവേറ്റുന്നതിനായി ദേവീ ദേവന്മാരെ ആരാധിക്കുകയും ചെയ്തുപോന്നു. വർഷങ്ങളുടെ ഫലമില്ലാത്ത സേവനത്തി നുശേഷം അവർക്ക് അവയിലുള്ള വിശ്വാസം നഷ്ടപ്പെട്ടു തുടങ്ങി. എന്നിട്ടും, അവർ ഇപ്പോഴും ജാതി നിയമങ്ങൾ പാലിക്കുകയും ദേവന്മാരെ ആരാധിക്കുകയും പതിവു പോലെ വിശുദ്ധ സാഹിത്യം പഠിക്കുകയും ചെയ്തു.
രമാഭായിയും സഹോദരനും യാതൊരു സൗകര്യങ്ങളും ഇല്ലാതെ നാലായിരത്തിലധികം മൈൽ കാൽനടയായി ക്ഷാമം പര്യടനങ്ങൾ നടത്തി. 1878 ൽ അവർ തെക്ക് നിന്ന് വടക്ക് കശ്മീർ വരെയും പിന്നീട് കിഴക്കും പടിഞ്ഞാറ് കൊൽക്കത്ത വരെയും അലഞ്ഞു. ഒരു വർഷത്തോളം അവർ അവിടെ താമസിച്ചു, ഒരിക്കൽ ഒരു ക്രിസ്ത്യൻ സമ്മേളനത്തിൽ പങ്കെടുക്കാൻ അവരെ ക്ഷണിച്ചു. ബ്രാഹ്മണന്മാരുടെ അനുമതിയോടെ, അവർ ജീവിത ത്തിൽ ആദ്യമായി ക്രിസ്ത്യൻ ജനങ്ങളുടെ സമ്മേളനത്തിന് പോയി. ക്രിസ്ത്യാനികൾ അവർക്ക് ബൈബിളിൻ്റെ ഒരു സംസ്കൃത പകർപ്പ് നൽകി. അവൾ അത് വായിക്കാൻ ശ്രമിച്ചുവെങ്കിലും മനസ്സിലായില്ല, “അവർ ഉദ്ധരിച്ചു, “ഭാഷ ഹിന്ദുക്കളുടെ സംസ്കൃത സാഹിത്യത്തിൽ നിന്ന് വളരെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു, പഠിപ്പിക്കൽ വളരെ വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു, ആ പുസ്തകം വായിക്കാൻ സമയം പാഴാക്കുകയാണെന്ന് ഞാൻ കരുതി, പക്ഷേ അതിനുശേഷം ഒരിക്കലും അതിൽ നിന്ന് പിരിഞ്ഞിരി ക്കാൻ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല.”
ഹിന്ദു നിയമങ്ങൾ, ധർമ്മശാസ്ത്രങ്ങൾ, മഹാഭാരതം എന്നിവ പഠിച്ചുകൊണ്ട് രമാബായി കൊൽക്കത്തയിൽ കൂടുതൽ സമയം ചെലവഴിച്ചു. പുരാണങ്ങളെക്കുറിച്ചുള്ള പ്രഭാഷ ണങ്ങളുടെ വ്യക്തതയ്ക്കും വാചാലതയ്ക്കും അവൾ പെട്ടെന്നുതന്നെ പ്രശസ്തി നേടി, 20 വയസ്സായപ്പോൾ 18,000 സംസ്കൃത ശ്ലോകങ്ങൾ ഉദ്ധരിക്കാനും അഞ്ച് ഭാഷകളിൽ സംസാരിക്കാനും അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞു. ഇതിനിടയിൽ അവളുടെ സഹോദരൻ മരിച്ചു. ജാതിവ്യവസ്ഥയ്‌ക്കെതിരെ മത്സരിച്ച അവർ ബംഗാളി ശൂദ്ര അഭിഭാഷകനായ ബിപിൻ ബിഹാരി ദാസിനെ വിവാഹം കഴിച്ചു. വിവാഹം കഴിഞ്ഞ് 16 മാസത്തിനുശേഷം, മനോ രമ എന്ന ശിശുമകളെയും തന്നേയും തനിച്ചാക്കി ഭർത്താവ് കോളറ ബാധിച്ച് മരിച്ചു. ഈ നഷ്ടം തൻ്റെ രാജ്യത്തെ സ്ത്രീകളെ കുറിച്ചുള്ള അവളുടെ ആശങ്ക വർദ്ധിപ്പിച്ചു.
സിൽചാറിൽ ഒരു ബാപ്റ്റിസ്റ്റ് മിഷനറിയായ മിസ്റ്റർ അലൻ ഉണ്ടായിരുന്നു. അദ്ദേഹം ഇട യ്ക്കിടെ രമാബായിയെ സന്ദർശിക്കുകയും സുവിശേഷം അറിയിക്കുകയും ചെയ്യുമായി രുന്നു. ഉല്‌പത്തി പുസ്തകത്തിൻ്റെ ആദ്യ അധ്യായത്തിൽ നിന്ന് സൃഷ്ടിയുടെ കഥ അവൾക്ക് വിശദീകരിച്ചു, പുരാണങ്ങളിലും ശാസ്ത്രങ്ങളിലും വായിച്ച എല്ലാ കഥകളിൽ നിന്നും വ്യത്യസ്തമായതിനാൽ അവൾക്ക് അതിൽ വളരെയധികം താല്പര്യം തോന്നി. ഇത് യഥാർ ത്ഥ കഥയാണെന്ന് രമാബായിക്ക് ബോധ്യമായി, പക്ഷേ അങ്ങനെ ചിന്തിക്കുന്നതിനോ അതിൽ വിശ്വസിക്കുന്നതിനോ ഒരു കാരണവും നൽകാൻ അവൾക്ക് കഴിഞ്ഞില്ല. അവ ളുടെ മുൻ മതത്തിലുള്ള എല്ലാ വിശ്വാസവും നഷ്ടപ്പെട്ട അവൾക്ക് എന്തോ ഭേദമായ ചില മതങ്ങളുടെ ആവശ്യകതയ്ക്ക് വേണ്ടി വളരെ ദാഹമായിരുന്നു. ക്രിസ്തീയ മതത്തെക്കു റിച്ച് തനിക്ക് കഴിയുന്നതെല്ലാം അവൾ ആകാംക്ഷയോടെ പഠിക്കുകയും ഒരു ക്രിസ്ത്യാ നിയാകാനുള്ള ആഗ്രഹം പ്രഖ്യാപിക്കുകയും ചെയ്തു.
സിൽ‌ചാർ വിട്ടശേഷം പൂനയിലെത്തി ഒരു വർഷം താമസിച്ചു. മിസ് ഹർഫോർഡ് വന്ന് പുതിയ നിയമം മറാത്തിയിൽ പഠിപ്പിക്കാറുണ്ടായിരുന്നു. ഹിന്ദു, ക്രിസ്ത്യൻ മതങ്ങൾ തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം വിശദീകരിച്ചിരുന്ന മറ്റൊരു മിഷനറിയായിരുന്നു റവ. ഫാദർ ഗോറെ. അവരുടെ പഠിപ്പിക്കൽ അവൾക്ക് വളരെയധികം ഗുണം ചെയ്തു.
1882 ൽ ഇന്ത്യൻ വിദ്യാഭ്യാസം പരിശോധിക്കാൻ ഇന്ത്യൻ സർക്കാർ ഒരു കമ്മീഷനെ നിയോഗിച്ചപ്പോൾ, അതിൻ്റെ പ്രവർത്തനത്തെ ക്കുറിച്ച് തെളിവ് നൽകിയ ചുരുക്കം ചില രിൽ ഒരാളാണ് രമാബായി. ഇന്ത്യയിൽ മാത്രമല്ല, ബ്രിട്ടനിലും സ്ത്രീകൾക്കും കുട്ടികൾ ക്കും പരിഷ്കാരങ്ങൾ വരുത്തേണ്ടതിൻ്റെ ആവശ്യകതയെക്കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചപ്പാടുകൾക്ക് അവർ വളരെയധികം പ്രശസ്തി നേടി.
ഇന്ത്യൻ സ്ത്രീകൾക്കിടയിലെ ആരോഗ്യസ്ഥിതി രമാബായിയുടെ താത്പര്യം ഒരു ഡോക്ട റാകാനുള്ള അവളുടെ ആഗ്രഹത്തെ നിസ്സംശയമായും പ്രേരിപ്പിക്കുകയും 1883 ൽ മെഡി സിൻ പഠിക്കാൻ ഇംഗ്ലണ്ടിലേക്ക് പോകുകയും ചെയ്തു. ഇന്ത്യയിലുടനീളമുള്ള അവളുടെ യാത്രകളിൽ, ഹിന്ദു സ്ത്രീകളുടെ കഷ്ടപ്പാടുകൾ അവളെ ഭയങ്കരമായി ദുഃഖത്തിലാക്കി. അവളുടെ ലക്ഷ്യം, അവൾ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച് പോലെ, “എൻ്റെ നാട്ടിലെ സ്ത്രീകളുടെ പ്രയോജനത്തിനായി ഉപയോഗപ്രദമായ ഒരു ജീവിതത്തിനായി എന്നെത്തന്നെ ഒരുക്കുക” എന്നതായിരുന്നു.
അവൾ ഇംഗ്ലണ്ടിലായിരിക്കുമ്പോൾ, പുതിയ നിയമം വായിക്കാൻ അവളുടെ ആതിഥേയർ റമാബായിയെ പ്രോത്സാഹിപ്പിച്ചപ്പോൾ, അടിച്ചമർത്തപ്പെട്ടവരെ ശുശ്രൂഷിക്കുന്ന യേശു വിൻ്റെ സുവിശേഷ കഥകൾ അവളെ വല്ലാതെ സ്പർശിച്ചു. ശമര്യക്കാരിയായ സ്ത്രീയെപ്പോ ലെയുള്ള ജനങ്ങളോട് യേശു പെരുമാറിയ രീതി അവളിൽ ശക്തമായ മതിപ്പുണ്ടാക്കി. അവളിലെ സ്‌ത്രീവിമോചന വാദം ഈ പുതിയ വിശ്വാസവുമായി സ്വതന്ത്രമായി അനുര ഞ്ജിക്കപ്പെട്ടു; ക്രിസ്തുവിന് വാസ്തവമായും “ഇന്ത്യയിലെ അധഃപതിച്ച സ്ത്രീത്വത്തെ രൂപാന്തരപ്പെടുത്താനും ഉയർത്താനും” കഴിയുമെന്ന്” അവൾ മനസ്സിലാക്കാൻ തുടങ്ങി. അവൾ പിന്നീട് എഴുതി, “നമ്മുടെ കർത്താവായ യേശുവിൻ്റെ പഠിപ്പിക്കൽ ഒരു പിതാവിൽ നിന്നാണ്, ഒരു ജനതയെയോ ഒരു വർഗ്ഗത്തെയോ ഒരു ജാതി യെയോ സ്നേഹിക്കുന്നില്ല, മറിച്ച് അവൻ്റെ കൈയിലെ എല്ലാ സൃഷ്ടികളെയും അവൻ ഹൃദയത്തിൽ വഹിക്കുന്നു; അവൻ പിതാവിൻ്റെ വെളിപ്പെടുത്തലാ ണെന്ന് അവളുടെ പുത്രന്മാർക്കും പുത്രിമാർക്കും കാണാൻ കഴിയുമെങ്കിൽ അത് ഇന്ത്യയെ സംബന്ധിച്ചിടത്തോളം ഒരു അനുഗ്രഹീത ദിവസമായിരിക്കും.”
അങ്ങനെ രമാബായിയുടെ ഹൃദയം ക്രിസ്തു മതത്തിലേക്ക് ആകർഷിക്കപ്പെട്ടു. അവൾ ഉദ്ധരിച്ചു, “മുമ്പ് എനിക്ക് അറിയാവുന്ന മറ്റേതൊരു മതത്തേക്കാളും മികച്ച ഒരു പുതിയ മതം കണ്ടെത്തിയതിൽ ഞാൻ താരതമ്യേന സന്തോഷവതിയായി രുന്നു, എനിക്ക് വലിയ ആനന്ദവും തോന്നി. ഇത് എൻ്റെ സുഹൃത്തുക്കളെയും എൻ്റെ നാട്ടുകാരെയും വളരെയധികം അപ്രീതിപ്പെടുത്തുമെന്ന് എനിക്ക് നന്നായി അറിയാമായിരുന്നു, പക്ഷേ ഞാൻ ഈ നടപടി സ്വീകരിച്ചതിൽ ഒരിക്കലും ഖേദിച്ചിട്ടില്ല. ഹിന്ദു ശാസ്ത്രങ്ങൾ നൽകിയതിനേക്കാൾ മികച്ച ഒരു കാര്യത്തിനായി എനിക്ക് വിശപ്പായിരുന്നു. ഞാൻ അത് ക്രിസ്ത്യാനിയുടെ ബൈബിളിൽ കണ്ടെത്തിയതുകൊണ്ട് സംതൃപ്തയായി.”
സ്നാനത്തിനും സ്ഥിരീകരണത്തിനും ശേഷം, ക്രിസ്ത്യൻ ഉപദേശങ്ങൾ, വിവിധ പുസ്തക ങ്ങളുടെ സഹായത്തോടെ അവൾ കൂടുതൽ വിശദമായി പഠിച്ചു. അവൾ മനസ്സിലാക്കിയ ടത്തോളം, പുതുതായി കണ്ടെത്തിയ അവളുടെ മതത്തിൽ അവൾ തികച്ചും സംതൃപ്തയാ യിരുന്നെങ്കിലും, , അവൾ വളരെ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾക്കിടയിൽ അധ്വാനിച്ച്, അവൾ കണ്ടെ ത്താത്ത ഒരു നല്ല കാര്യത്തിനായി അവളുടെ ഹൃദയം കൊതിച്ചു. സ്‌നാനമേറ്റ് 8 വർഷ ത്തിനുശേഷം അവൾ കണ്ടെത്തിയതായ ക്രിസ്തീയ മതം അവൾക്ക് മതിയായതാണെന്ന് അറിഞ്ഞു; എന്നാൽ മതത്തിൻ്റെ ജീവനുള്ള ക്രിസ്തുവിനെയും “ലോകത്തിലേക്ക് വരുന്ന എല്ലാവരുടെയും വെളിച്ചത്തെയും” അവൾ കണ്ടെത്തിയില്ല. അവൾ പറഞ്ഞു, “ഈ സമയമായപ്പോഴേക്കും ഞാൻ മനസ്സിലാക്കിയ ഒരു കാര്യം: എനിക്ക് കേവലം ക്രിസ്തുവിൻ്റെ മതമല്ല ക്രിസ്തുവിനെ ആവശ്യമായിരുന്നു.”
ഒടുവിൽ രമാബായി, സ്വയം അവസാനിക്കുകയും ഉപാധികളില്ലാതെ രക്ഷകന് കീഴട ങ്ങുകയും ചെയ്തു. അതിനുശേഷം അവൾ കർത്താവായ യേശുക്രിസ്തുവിനെ തൻ്റെ സ്വന്ത രക്ഷിതാവായി അംഗീകരിക്കുകയും അവനുമായുള്ള മധുര കൂട്ടായ്മയുടെ സന്തോഷം അനുഭവിക്കയും ചെയ്തു. അവളുടെ ജീവിതം സന്തോഷം നിറഞ്ഞതായി. അവൾക്ക് ഈ സന്തോഷം മറ്റുള്ളവരുമായി പങ്കിടാതിരിക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നില്ല. “തൻ്റെ പാത്രം ഉപേക്ഷിച്ച് നഗരത്തിലേക്കു പോയി, പുരുഷന്മാരോട്,“ ഞാൻ ചെയ്തതു ഒക്കെയും എന്നോ ടു പറഞ്ഞ ഒരു മനുഷ്യനെ വന്നു കാണ്മിൻ; അവൻ പക്ഷേ ക്രിസ്തു ആയിരിക്കുമോ” എന്നു പറഞ്ഞ ശമര്യക്കാരിയായ സ്ത്രീയെപ്പോലെ അവൾക്ക് തോന്നി.” രമാബായി പറഞ്ഞു, “കർത്താവായ യേശു എനിക്കുവേണ്ടി ചെയ്ത മഹത്തായ കാര്യങ്ങൾ ഞാൻ എൻ്റെ സഹജീവികളോട് പറയണമെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നു, എന്നെപ്പോലെ ഒരു വലിയ പാപിയെ രക്ഷിക്കാൻ അദ്ദേഹത്തിന് സാധിച്ചതിനാൽ, മറ്റുള്ളവരെ രക്ഷിക്കാൻ അവന് തികച്ചും കഴിവുണ്ട്. ഞാൻ ചെയ്യേണ്ട ഒരേയൊരു കാര്യം, ക്രിസ്തുവിനെയും പാപികളോടുള്ള അവൻ്റെ സ്നേഹത്തെയും അവരെ രക്ഷി ക്കാനുള്ള അവൻ്റെ മഹത്തായ ശക്തിയെയും അറിയിക്കുക എന്നതാണ്.”
രമാബായി സ്‌തുത്യര്‍ഹമായി പരിശുദ്ധാത്മാവിൽ ആശ്രയിച്ച് പരിമിതികളില്ലാത്ത ഔദാര്യം ചെയ്യുമായിരുന്നു. മരിക്കുന്നതിന് മുൻപുള്ള 10 വർഷത്തിനുള്ളിൽ അവർ 11,000 രൂപ ഇന്ത്യൻ ബൈബിൾ സൊസൈറ്റിക്ക് നൽകി. ഇംഗ്ലണ്ടിലെ സഹോദരിമാർക്ക് അവരുടെ ആവശ്യങ്ങൾക്കായി 300 പൗണ്ട് അയച്ചുകൊടുത്തു. തന്റെ ജീവിതകാലത്ത്, ആയിരക്കണക്കിന് സ്ത്രീകളെയും പെൺകുട്ടികളെയും (ശിശുക്കൾ, വിധവകൾ, അനാഥകൾ, ദരിദ്രർ, നിരാലംബർ, ശാരീരികവും മാനസികവുമായ വൈകല്യമുള്ളവർ, അന്ധന്മാർ, ക്ഷാമം അനുഭവിക്കുന്നവർ തുടങ്ങിയവർ) പരിചരിക്കുന്നതിലൂടെയും ജീവനുള്ള ദൈവത്തെ പരിചയപ്പെടുത്തിയും വിദ്യാഭ്യാസം നൽകുന്നതിലൂടെയും അവരുടെ അന്തസ്സ് ഉയർത്താൻ സഹായിച്ചു. അവർക്ക് ജോലി നൽകാനും സമൂഹത്തിന് വിലപ്പെട്ട സംഭാവന നൽകാനും കഴിയും. യു‌എസിൽ ആയിരിക്കുമ്പോൾ, ഇന്ത്യയിലേക്ക്‌ മടങ്ങിയെത്തുമ്പോൾ തുടങ്ങാൻ ഉദ്ദേശിച്ച ഒരു സ്കൂളിനായി അവൾ പണം സ്വരൂപിച്ചു. അമേരിക്കൻ സദസ്സിനോട് അവർ സംസാരിച്ചപ്പോൾ, കരഘോഷത്തോടെയും ആദരവോ ടെയും പ്രതികരിക്കുന്നതിനുമുമ്പ്, ചിരിയോടും കണ്ണീരോടും കൂടെ സദസ്സിൻ്റെ മനസ്സ് കുലുങ്ങി.
1889 ഏപ്രിലിൽ അവർ ബോംബെയിൽ ഒരു HOME CUM SCHOOL ആരംഭിച്ചു, അതിന് ശാരദ സദൻ എന്ന് പേരിട്ടു. മഹാരാഷ്ട്രയിലെ വിധവകൾക്കുള്ള ആദ്യത്തെ ഭവനമാണിത്, വേറെ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒരേയൊരു ഭവനം മിസ്റ്റർ സെൻ ബംഗാളിൽ ആരംഭിച്ചതായിരുന്നു. രമാബായിയുടെ ദൈവിക ജീവിതം നിരീക്ഷിച്ച പെൺകുട്ടികൾ ക്രിസ്തുമതത്തിൽ താൽപര്യം കാണിക്കാൻ തുടങ്ങി. അമേരിക്കൻ ഫണ്ടുകളെ പൂർണമായും ആശ്രയിക്കു ന്നതിൽ വിഷമിച്ചിരുന്ന അവർ ശാരദ സദൻ പൂനയിലേക്ക് മാറ്റി, സദന് സ്വയം പര്യാപ്തത നേടാനായി ഒരു കൃഷിസ്ഥലം വാങ്ങാൻ പണം സ്വരൂപിക്കാൻ ഒരു ട്രസ്റ്റ് രൂപീകരിച്ചു. 1500 ലധികം ആളുകൾ അവിടെ താമസിച്ചു, അവർ ധനികരോ വലിയവരോ ആയിരുന്നില്ല, പക്ഷേ അവർ സന്തുഷ്ടരായിരുന്നു, അവരുടെ സ്വർഗ്ഗീയ പിതാവിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട കൈക ളിൽ നിന്ന് ദിവസേന അപ്പം നേരിട്ട് ലഭിച്ചു കൊണ്ടിരുന്നു.
മുക്തി മിഷൻ എന്ന പേരിൽ മറ്റൊരു അഭയകേന്ദ്രം രമാബായി സ്ഥാപിച്ചു. ഈ മിഷനിലെ അന്തേവാസികൾക്ക് നേരിട്ട് മതപരമായ നിർദ്ദേശങ്ങളൊന്നും നൽകേണ്ടതില്ലെങ്കിലും, അവൾ ദിവസവും ബൈബിൾ ഉറക്കെ വായിക്കുകയും ക്രിസ്തുവിൻ്റെ നാമത്തിൽ ഏക സത്യദൈവത്തോട് പ്രാർത്ഥിക്കുകയും ചെയ്യുമെന്ന് അവൾ മനസ്സിൽ കരുതിയിരുന്നു; സ്വന്തം നാട്ടിലെ സ്ത്രീകൾ, എന്താണ് സംഭവിക്കുന്നതെന്ന് കാണുകയും കേൾക്കുകയും ചെയ്യുന്നത്, യഥാർത്ഥ മതത്തെക്കുറിച്ചും രക്ഷയുടെ വഴിയെക്കുറിച്ചും അന്വേഷിക്കാൻ ഇടയാക്കും. ഒരു ക്രിസ്ത്യാനിയാകാൻ ആരെയും പ്രേരിപ്പിക്കുകയോ ബൈബിൾ പഠി ക്കാൻ ആരെയും നിർബന്ധിക്കുകയോ ചെയ്തില്ല, എന്നാൽ സത്യദൈവത്തിൻ്റെ നന്മയുടെ ദൈനംദിന സാക്ഷ്യം പലരുടെയും ഹൃദയത്തിൽ പുതിയ ചിന്തകൾ ഉണർത്തി.
1896-ൽ മധ്യ ഇന്ത്യയിൽ ഭയങ്കരമായ ക്ഷാമം ഉണ്ടായപ്പോൾ നൂറുകണക്കിന് സ്ത്രീകളെ രക്ഷിക്കാൻ രമാബായിക്കും സഹായികൾക്കും കഴിഞ്ഞു. ദുരിതബാധിത പ്രദേശങ്ങളിൽ നിന്നുള്ള 600 സ്ത്രീകളെയും കുട്ടികളെയും അവളുടെ സംരക്ഷണയിൽ പരിപാലിച്ചു. പിന്നീട്, മൂന്നുവർഷത്തിനുള്ളിൽ 300 അന്തേവാസികൾ താമസിച്ച കുഫ സദൻ അവർ ആരംഭിച്ചു. 1900 ൽ ഗുജറാത്തിലും കത്തിയവാറിലും മറ്റൊരു ക്ഷാമം ഉണ്ടായപ്പോൾ, അവരുടെ ഇരുപത് സഹോദരിമാരെ ക്ഷാമം ബാധിച്ച പ്രദേശങ്ങളിലേക്ക് അയച്ചു. 20-ാം നൂറ്റാണ്ടിൻ്റെ തുടക്കത്തിൽ 1990 ഓളം ജനങ്ങൾ സദനിലുണ്ടായിരുന്നു. ഒരു സ്കൂൾ സംഘ ടിപ്പിക്കുകയും 400 കുട്ടികളെ കിന്റർഗാർട്ടനിൽ പഠിപ്പിക്കുകയും ചെയ്തു. അധ്യാപകർ ക്കായി ഒരു പരിശീലന സ്കൂളും തുറന്നു, പൂന്തോട്ടങ്ങൾ, വയലുകൾ, ഓയിൽ പ്രസ്സ്, ഡയറി, അലക്കൽ, ഓവനുകൾ എന്നിവയുള്ള ഒരു വ്യവസായ വിദ്യാലയം ആരംഭിച്ചു. ഇതിൽ തയ്യൽ, നെയ്ത്ത്, എംബ്രോയിഡറി എന്നിവയും പഠിപ്പിച്ചു.
1905 ൻ്റെ തുടക്കത്തിൽ, ഒരു പ്രത്യേക പ്രാർത്ഥന സർക്കിൾ ആരംഭിക്കാൻ കർത്താവ് രമാബായിയെ നയിച്ചു. അവരിൽ 70 ഓളം പേർ ഓരോ പ്രഭാതത്തിലും ഒത്തുചേർന്ന് തങ്ങളടക്കം എല്ലാ ഇന്ത്യൻ ക്രിസ്ത്യാനികളുടെയും യഥാർത്ഥ പരിവർത്തനത്തിനും എല്ലാ രാജ്യങ്ങളിലെയും എല്ലാ ക്രിസ്ത്യാനികൾക്കും പരിശുദ്ധാത്മാവിൻ്റെ പ്രത്യേക അഭിഷേകത്തിനും വേണ്ടി പ്രാർത്ഥിച്ചു. അവർ ഈ രീതിയിൽ പ്രാർത്ഥിക്കാൻ തുടങ്ങി ആറുമാസത്തിനുള്ളിൽ, കർത്താവ് അവർക്കിടയിൽ മഹത്തായ ഒരു പരിശുദ്ധാത്മാ വിൻ്റെ ഉണർവ് അയച്ചു, കൂടാതെ ഈ രാജ്യത്തെ പല സ്കൂളുകളിലും പള്ളികളിലും. ഇതിൻ്റെ ഫലങ്ങൾ ഏറ്റവും തൃപ്തികരമായിരുന്നു. അവരുടെ നൂറുകണക്കിന് പെൺകുട്ടി കളും അവരുടെ ചില ആൺകുട്ടികളും മഹത്വകരമായി രക്ഷിക്കപ്പെട്ടു, അവരിൽ പലരും ദൈവത്തെ സേവിക്കാൻ തുടങ്ങി, ക്രിസ്തുവിനെ വീട്ടിലും മറ്റ് സ്ഥലങ്ങളിലും സാക്ഷ്യം വഹിച്ചു.
രമാബായി ബൈബിൾ യഥാർത്ഥ എബ്രായ, ഗ്രീക്ക് ഭാഷകളിൽ നിന്ന് അവളുടെ മാതൃഭാ ഷയായ മറാത്തിയിലേക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്തു. ലോകത്തിലെ ആദ്യത്തെ വനിതാ ബൈബിൾ പരിഭാഷകയായി അവൾ മാറി. 1919 ൽ രാജാവ് സാമൂഹ്യ സേവനത്തിനായി കൈസർ-ഇ-ഹിന്ദ് മെഡൽ നൽകി.
രമാബായിയുടെ സുന്ദരിയായ മകൾ മനോരമ കോളേജിൽ നിന്ന് ബിരുദം നേടി, സ്കൂളിൻ്റെ മേൽനോട്ടം വഹിക്കാനും അതുപോലുള്ള മറ്റ് സ്കൂളുകൾ ആരംഭിക്കാനും തയ്യാറായി രുന്നു. പെട്ടെന്ന് മനോരമ രോഗബാധിതനായി 1920-ൽ മരിച്ചു. രമാബായി വീണ്ടും സ്കൂളി ൻ്റെ ചുമതല ഏറ്റെടുത്തു, പക്ഷേ 1922 ഏപ്രിൽ 5-ന് അവരും 64-ാം വയസ്സിൽ സ്വർഗ്ഗീയ വാസസ്ഥലത്തേക്ക് പോയി, അവർ പറഞ്ഞു, “ഒരു ജീവിതം ദൈവത്തോട് പൂർണ മായും പ്രതിജ്ഞാബദ്ധനാണ്, ഭയപ്പെടേണ്ട കാര്യമില്ല, നഷ്ടപ്പെടാൻ ഒന്നുമില്ല, പശ്ചാത്തപിക്കേണ്ട കാര്യമില്ല.”
ഉപസംഹാരം
പണ്ഡിത രമാബായിയെ ഇന്ത്യയിലെ പെന്തക്കോസ്ത് പ്രസ്ഥാ നത്തിൻ്റെ മാതാവായി കണക്കാക്കുന്നു. ഏതെങ്കിലും ടിപിഎം പാസ്റ്റർമാർ അവളെക്കുറിച്ച് പ്രസംഗിക്കുന്നത് കേട്ടിട്ടുണ്ടോ? തീർച്ചയായും ഇല്ല കാരണം അവരുടെ ചരിത്രപുസ്തകം 1923 ൽ രാമൻ‌കുട്ടിയിൽ നിന്ന് ആരംഭി ക്കുന്നു. അവർക്ക് എങ്ങനെ രമാബായിയെ അറിയാൻ കഴിയും? അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ അവർ നേരിട്ട പ്രതികൂല സാഹചര്യങ്ങൾ നോക്കുക. അവളുടെ മാതാപിതാക്കളും സഹോദരങ്ങളും ജീവിത പങ്കാ ളിയും ഏക മകളും അവളുടെ കൺമുന്പിൽ മരിച്ചു. മറ്റ് ക്ഷാമങ്ങളിൽ അനേകം ആത്മാ ക്കളെ രക്ഷിക്കാൻ അവൾ തന്നെ ഭയങ്കര ക്ഷാമത്തിലൂടെ കടന്നുപോയി. അവളുടെ പ്രവർത്തനങ്ങൾ ഇന്ത്യൻ സ്ത്രീത്വത്തിൻ്റെ ഭാവിതലമുറ ഉൾപ്പെടെ നിരവധി ജനങ്ങളുടെ ജീവിതം മാറ്റിമറിച്ചു. കേരളത്തിലെ ആദ്യകാല ക്രിസ്ത്യാനികൾ എന്ന് വിളിക്കപ്പെടുന്ന വർ ഒരിക്കലും സ്വന്തം ഭാഷയിൽ ബൈബിളിൻ്റെ ഒരു പകർപ്പ് വായിച്ചിട്ടില്ലാത്തപ്പോഴും അവൾ മുഴുവൻ ബൈബിളും മറാത്തിയിലേക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്തു.
1989 ൽ ഇന്ത്യയുടെ മതേതര സർക്കാർ അവളുടെ ബഹുമാനാർത്ഥം ഒരു തപാൽ സ്റ്റാമ്പ് പുറത്തിറക്കി. ഈ സ്ത്രീക്ക് സർക്കാർ കൊടുത്ത അംഗീകാരം അവളുടെ ദേശത്ത്‌ അവൾ ഉപ്പും വെളിച്ചവുമായിരുന്നു എന്നതിൻ്റെ ആത്യന്തിക സാക്ഷ്യമാണ്.
തൻ്റെ മഹത്വത്തിനായി ഭൂമിയുടെ ഉപ്പും ലോകത്തിന് വെളിച്ചവുമാകാൻ കർത്താവ് നമ്മെ നയിക്കട്ടെ.
ദൈവം നിങ്ങളെ അനുഗ്രഹിക്കട്ടെ.
Bibliography
Pandita Ramabai, Genesis Books.
Ramabai, Pandita, My Story,1907
.